از ابتدای دههی ۸۰ دربارهی تعلیم و تـربیت در ایـالات مـتحده گزارشهایی تهیه شد که با اقبال فراوان از سوی مردم مواجه گشت. احتمالا مؤثرترین آنها،گـزارش سال ۱۹۸۳ کمیسیون ملی با عنوان «یک ملت در بحران»بود.این گزارش،آموزش و پرورش ایـالات متحده را در میانه یک بـحران وخـیم نشان داد:«اگر یک دشمن مقتدر خارجی تلاش کرده باشد که اجرای یک آموزش میانهرو را بر آمریکا تحمیل کند،آنگونه که اینک وجود دارد،ما باید آن را به منزلهی عملی جنگطلبانه به حساب بـیاوریم.این بدان معناست که ما اجازه دادهایم که این اتفاق برایمان رخ دهد.»۱
در سال ۱۹۵۷ اسپوتنیک۲روسیه به آمریکا نشان داد که دیگران نیز قادر به انجام کارهای بزرگ علمی و هوشمندانه هستند.
سؤال آمـریکائیان ایـن بود که چرا ما نباید اولین کسی باشیم که به فضا رفته است؟به رسم معمول،برای یافتن مقصر،تلاش زیادی صورت گرفت.سرانجام انگشت ملامت به سوی نظام آموزشی آمریکا نـشانه رفـت.این نظام به شکست در آموزش مطلوب مباحث دشوار علم و ریاضیات متهم شد.این شکست،ثمره تلخی به بار آورد و ایالات متحده در زمینهی فضانوردی،در مقام دوم قرار گرفت. تمداران به این نـتیجه رسـیدند که تجملات زاید آموزشی و سازگاری اجتماعی،بچههای آمریکایی را نازپرورده کرده است و دانش کافی را به آنها نداده است.۳
این گزارش مانند بسیاری از گزارشهای دیگر نتیجه میگیرد که تعلیم و تربیت در ایـالات مـتحده بـه بهبود عمیقی نیاز دارد.
پرسش مهر19/ ترنم مهر؛پرتو کلمات آمریکا منبع
درباره این سایت